Złoto po raz pierwszy w historii przekroczyło 4 000 USD za uncję. Bitcoin osiągnął nowe rekordowe poziomy. Dolar amerykański, niegdyś uważany za nietykalny, stoi w obliczu globalnego kryzysu zaufania. Na rynkach kapitał przemieszcza się w kierunku systemów, które są rzadkie, zdecentralizowane i nieobciążone zaufaniem. Taka zmiana ukazuje prawdziwą kruchość stablecoinów powiązanych z fiat. Choć widocznie „stabilne” w codziennych ruchach cenowych, w rzeczywistości stablecoiny takie jak USDC i USDT spadły o ponad 40% w porównaniu do złota w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Więc, gdy sam dolar słabnie, tak zwany most między finansami on-chain a tradycyjnymi wygląda coraz bardziej jak linia uskokowa każdego dnia. W środowisku, w którym inflacja rośnie, złoto rośnie, a siła nabywcza dolara widocznie maleje, idea „stabilności przez powiązanie” załamuje się pod własnymi sprzecznościami. W swojej istocie stablecoiny powiązane z fiat to syntetyczne dolary. Ich wartość zależy od dwóch oddzielnych założeń: 1. Emitent zawsze może wymienić jeden token na jednego USD. 2. Podstawowy system fiat zawsze pozostanie wypłacalny, płynny i politycznie neutralny. Oba założenia obecnie się załamują. W świecie rosnącego zadłużenia, broni finansowej i malejącego zaufania, powiązanie z dolarem już nie gwarantuje bezpieczeństwa. Gwarantuje ekspozycję. Stablecoiny takie jak USDT i USDC są w rzeczywistości tokenizowanymi zobowiązaniami amerykańskiego systemu finansowego, dziedziczącymi jego inflację, ryzyko kontrahenta i regulacyjne punkty zatorowe. Nie mają wewnętrznego mechanizmu, aby skorygować te zewnętrzne wstrząsy. Gdy waluta bazowa się chwiejnie, powiązanie również się chwiejnie. To, co teraz widzimy. Dolar traci wiarygodność na całym świecie, rynki wschodzące zmniejszają rezerwy dolarowe, złoto i bitcoin absorbują biliony w kapitale uciekającym, a rentowności obligacji skarbowych rosną, gdy zaufanie maleje. Stablecoiny, w konsekwencji, są deprecjonowane w realnych wartościach równolegle z ich powiązaniem. Ich siła nabywcza spada dokładnie tak szybko, jak dolar, który odzwierciedlają. Aby utrzymać powiązanie 1:1, emitenci stablecoinów muszą posiadać prawdziwe dolary lub krótkoterminowe instrumenty dłużne, takie jak obligacje skarbowe USA. Jednakże, robiąc to, tworzą zależność od tego, co w przeciwnym razie jest niewiarygodnymi scentralizowanymi pośrednikami. Opieka staje się pojedynczym punktem awarii. Regulacje stają się ryzykiem egzystencjalnym. Nawet ekspozycja na obligacje skarbowe staje się okrężna, ponieważ popyt na stablecoiny teraz pomaga finansować te deficyty, które dewaluują walutę, którą mają reprezentować. Ostatecznym wynikiem jest system, który jest zarówno kruchy, jak i refleksyjny. Stablecoiny zależą od zdrowia tych samych instytucji, których istnienie miały transcendować. A gdy dolar słabnie, ich „stabilność” staje się powolną, niewidoczną formą rozkładu. Prawdziwa stabilność nie pochodzi z sztywności – pochodzi z elastyczności. Ampleforth dobrze reprezentuje tę zasadę. Zamiast próbować ustalić cenę na opadającym zewnętrznym standardzie, Ampleforth stabilizuje się wokół siły nabywczej poprzez elastyczność podaży. Taki projekt tworzy nowy rodzaj mierzalnej, przejrzystej odporności na spadki. Aktywa oparte na Ampleforth, takie jak $AMPL i $SPOT, nie polegają na powiązaniach ani gwarancjach finansowania. Nie muszą. Zamiast tego, samoregulują się poprzez czyste mechanizmy rynkowe i otwarty kod źródłowy. Gdy popyt rośnie, podaż się zwiększa, aby zrównoważyć presję cenową. Gdy popyt spada, podaż kurczy się, aby zachować siłę nabywczą. Tak więc, zmienność nie jest zlecona, ale reorganizowana w różne aktywa (SPOT, stAMPL) oferujące różne poziomy ekspozycji. To architektura równowagi ekonomicznej, system, który może współistnieć z fiat, ale nie zależy od niego. Powiązania fiat oferują iluzję kontroli w świecie, który szybko ją traci. Prawdziwe rozwiązanie leży w budowaniu systemów monetarnych, które mogą się wyginać, nie łamiąc się. Ampleforth to ta ewolucja.