Mini rant over Bitcoin-gecollateraliseerde leningsprotocollen die beweren "non-custodial" te zijn met behulp van DLC's. Deze protocollen zien er op het eerste gezicht goed uit, maar zodra je in de mechanica van hoe DLC's daadwerkelijk werken duikt, blijkt dat ze iets meer custodial aanbieden dan geadverteerd... DLC's vereisen een "neutrale oracle" om een lening te beoordelen - dit is een oracle die gestimuleerd wordt om het protocol niet te exploiteren en waar geen belanghebbenden controle over hebben (dat tweede deel is cruciaal). Tot nu toe is niemand erin geslaagd om een neutrale oracle te bouwen, voor zover ik weet - dit is een zeer moeilijk probleem om op te lossen. De meeste op DLC gebaseerde protocollen fungeren zelf als de oracle, wat betekent dat ze volledige controle hebben over de vraag of de fondsen van een gebruiker worden geliquideerd of teruggegeven. Dat is nauwelijks "non-custodial" of "trustless". Het is niet zo dat deze "gevangen DLC" protocollen een slechte oplossing zijn - de markt heeft verschillende benaderingen van Bitcoin-liquiditeit nodig. Maar dit is een enorme beveiligingscompromis waar gebruikers van tevoren over geïnformeerd moeten worden. Transparantie is essentieel. Dit is uiteindelijk waarom @GraniteBTC is gebouwd op @Stacks met behulp van sBTC - de oorspronkelijke bedoeling was om het te bouwen met DLC's, maar het oracle-probleem bleek onoverkomelijk. Ik zou graag ongelijk bewezen worden, want het daadwerkelijk ontgrendelen van DLC's zou betekenisvol zijn voor Bitcoin. Ik heb alleen nog niemand het oracle-probleem zien oplossen, dus ik geloof het pas als ik het zie.